Ścinawa Mała, w której znajduje się gimnazjum, położona jest na południu województwa opolskiego w powiecie Nysa, gmina Korfantów.

Do naszej szkoły uczęszczają uczniowie z następujących miejscowości:

Ścinawa Mała Ścinawa Nyska Przydroże Małe Jegielnica Węża Gryżów Pleśnica Piorunkowice

Historyczny herb Ścinawy Małej Ścinawa Mała - już w początkach XIII wieku była osadą targową. W zachowanych źródłach wzmiankowana jest jako Stinavia (1235). Miejscowość została lokowana na prawie zachodnim prawdopodobnie około 1222 r. Rozplanowanie Ścinawy M. było wówczas typowo miejskie. Miejscowość w ciągu wieków zmieniała przynależność polityczną. Była własnością książęcą, biskupią, w 1526 roku przeszła pod bezpośrednie rządy królów Czech, potem Habsburgów i wreszcie Prus. Pod Ścinawą rozgrywały się bitwy I wojny śląskiej, a także siedmioletniej. Przez cały okres istnienia, jako miasteczko, Ścinawa Mała była małym ośrodkiem targowym, zamieszkałym w większości przez ludność niemiecką, Polacy stanowili tu mniejszość. W 1946 r. prawie wszyscy mieszkańcy zostali wysiedleni, a na ich miejscu zamieszkali polscy osadnicy z terenów górskich i kresów wschodnich. W Ścinawie. M. zachowało się kilka zabytkowych budowli: kościół parafialny p.w. Nawiedzenia NMP zbudowany w XIV w. lub XV w., zabytkowa plebania z 1 połowy XIX w., domy w rynku, dawny dwór z przełomu XVI / XVII w., kalwaria z XVIII w. Ścinawa Mała - widokówka z 1939 r.

góra strony

Ścinawa Nyska - lokowana na prawie niemieckim na początku XIII w. Pierwsze wzmianki na temat tutejszego kościoła parafialnego pochodzą z 1226 r. Przez kilka wieków stanowiła własność biskupów wrocławskich. Po II wojnie światowej większość mieszkańców została wysiedlona do Niemiec. Zachowało się kilka starych budowli, wśród nich kościół p.w. św. Piotra i Pawła należący do najpiękniejszych na Śląsku wiejskich obiektów sakralnych, barokowy z wieżą renesansową o bardzo ciekawym wystroju . Zabytkowym miejscem jest także otoczenie kościoła: krąg starych lip, mur z kamienia polnego, kamienne schody, renesansowa bramka, cmentarz, dom i kapliczki.

góra strony

Przydroże Małe - wieś została założona przypuszczalnie w XIII w., a wzmiankowana w XIV i XV wieku jako Snellindorf. 9 października 1741 r w tutejszym pałacu spotkali się Fryderyk II, król Prus z marszałkiem wojsk austriackich Neipperem. W wyniku rozmów została zawarta ściśle tajna konwencja przydroska między Prusami a Austrią, torująca Fryderykowi II drogę do przyłączenia Śląska do Prus. W marcu 1945 r. rozegrały się tu, podobnie jak w innych wioskach Ziemi Korfantowskiej, tragiczne wydarzenia w wyniku których większość mieszkańców przesiedlona została do Niemiec w 1946 r.. Znajduje się tu sanktuarium MB na Szwedzkiej Górce, na temat której krąży piękna legenda. Najbardziej znanym zabytkiem jest barokowy pałac z 1736 r. z gotycką wieżyczką zegarową. Na zachód od Przydroża Małego leży przysiółek tej wsi Ligota Ścinawska.

góra strony

Jegielnica - mała wioska położona w płd. - zach. części gminy Korfantów wzmiankowana w 1285 r. W roku 1945 na polach w pobliżu Jegielnicy toczyły się zaciekłe walki, a w 1946 prawie wszyscy mieszkańcy wyjechali do Niemiec.

góra strony

Węża - wzmiankowana w 1300 jako Prakindorph. w XIV wieku pojawiła się słowiańska nazwa Wanza. Wieś przez kilka wieków stanowiła własność biskupów wrocławskich. należała do średnich, a jej mieszkańcy trudnili się uprawą pszenicy i lnu. Ciekawym zabytkiem we wsi jest kościół pod wezwaniem św. Nikazego i Chrystusa Króla, zbudowany w 1767 r. Wartą obejrzenia jest także kapliczka św Anny wybudowana w 1721 r. w lesie.

góra strony

Gryżów - wzmiankowany w 1284 i w 1368 r. jako Grisow. Jest to stara wieś o średniowiecznym rodowodzie. We wsi i w jej pobliżu znajdowały się przed wiekami monumentalne grodziska. W czasie I wojny śląskiej w 1741 doszło tu do bitwy austriacko-pruskiej. W Gryżowie miał swoją kwaterę głównodowodzący wojsk austriackich marszałek polny hr. Neipperg. W 1946 r. prawie wszyscy mieszkańcy zostali wysiedleni do Niemiec. Do dziś ze starych obiektów zachował się kościół pod wezwaniem św. Mateusza pochodzący prawdopodobnie z XIII wieku, a przebudowany na przełomie XVII i XVIII w. We wnętrzu świątyni znaleźć można wiele zabytkowych elementów architektonicznych i przedmiotów pochodzących z różnych epok od średniowiecza do XVIII wieku. Do chronionych obiektów należy tutaj aleja lip drobnolistnych.

góra strony

Pleśnica - w pierwszych źródłach pochodzących z lat 1235,1384 i 1410 wieś występuje jako Plesschnitz. 17 marca 1945 roku żołnierze radzieccy rozstrzelali tu 20 przypadkowo ujętych mężczyzn z kolumny ewakuacyjnej w odwecie za śmierć oficera radzieckiego. We wsi znajdują się dwie zabytkowe kaplice z XVIII i XIX w.

góra strony

Piorunkowice- to miejscowość położona na trasie z Prudnika do Nysy. Przejeżdżając obok niej nie zauważamy walorów jakimi dysponuje, wydaje się mała i spokojna, bez szczególnych atrakcji. Jednak pozory mylą. Rozciąga się przez ponad kilometr a zamieszkuje ją przeszło dwustu mieszkańców wieś położona na przeciwległym, prawym brzegu, przypuszczalnie w XIII w. lub w pierwszych latach XIV w. W pobliżu Piorunkowic istniał w pierwszej połowie XIV w. gród, czy raczej gródek, kasztelański, podległy piastowskim książętom opolsko-niemodlińskim. We wsi znajduje się zabytkowy, niestety obecnie zrujnowany pałac z przełomu XVII i XVIII w. Usytuowany malowniczo na skraju trasy opadającej stromo ku leżącemu u jej stóp stawowi, otoczonemu wieńcem starych wierzb. Był to obiekt o bardzo dużym znaczeniu militarnym ponieważ umożliwiał sprawowanie kontroli nad przechodzącą w jego sąsiedztwie drogą z Nysy do Ołomuńca. Znaczenie to objawiło się z całą wyrazistością i dramatyzmem w okresie wojen husyckich.

góra strony

Powrót do strony głównej